Voor de zorg aan cliënten die (mogelijk) besmet zijn met het coronavirus, is Thuiszorg Het Friese Land woensdag 25 maart gestart met een aparte, regionaal overstijgende, verpleegkundige route. De zogenoemde c-route. Verpleegkundige Ineke Wonder reed woensdag 25 maart als eerste de c-route. Dat voelde best spannend, vertelt Ineke. “Deze c-route brengt het dichtbij, het coronavirus is nu ook bij ons in Friesland.” 

Ineke Wonder werkt als verpleegkundige bij Thuiszorg Het Friese Land in Leeuwarden. Ze twijfelde geen moment toen ze het verzoek kreeg als verpleegkundige plaats te nemen in een apart team dat tijdelijk de zorg overneemt van cliënten die (mogelijk) besmet zijn met het coronavirus.

Met het inrichten van aparte coronaroutes en de inzet van een apart verpleegkundig team wil Thuiszorg Het Friese Land het risico op het besmetten van cliënten zoveel mogelijk voorkomen.

Kwetsbare cliënten

Het coronavirus zorgt voor veel angst, merkt Ineke. “Cliënten die besmet zijn met het virus zijn zo kwetsbaar. Hier is niet alleen de zorg heel belangrijk, maar ook het gesprek en een goede begeleiding.” 

Gedegen voorbereid

De eerste keer dat Ineke de c-route reed, voelde dat een beetje gek. “Ik ben wel gewend om bij nieuwe cliënten langs te gaan. Maar dit was anders. Het bracht de coronacrisis ineens heel dichtbij. Ik stond in een vreemd huis, in een lege gang. Daar heb ik me in stilte staan omkleden. Het schort aan, de handschoenen aan, het masker en de bril op. Toen ik alles aan had, was ik er klaar voor.”

Beschermende materialen

Ineke vertelt dat de beschermende materialen afstand creëren. “Je moet duidelijk praten, cliënten horen je niet goed. En door het masker en de bril zien ze ook de mimiek van je gezicht niet echt. Cliënten reageren ook wel wat lacherig: ‘wat heb je allemaal aan, wat zie jij eruit’. Maar iedereen snapt natuurlijk dat het nodig is.”

Luisterend oor

Iedere cliënt heeft zijn eigen verhaal. “Soms is dat een heel triest verhaal. Cliënten delen bepaalde emoties soms makkelijker met mij, als buitenstaander, dan met hun directe naasten. Ik luister naar die verhalen, loop een stukje met ze mee. Dat kun je voor deze cliënten doen. Dat is belangrijk.”